Kościół p.w. św. Anny
 |
 |
Kościół filialny św. Anny wybudowany na przełomie XIII/XIV wieku w stylu gotyckim, przebudowywany w XV wieku posiada wnętrze barokowe z XVIII w.
Kościół od 1585 roku był kościołem filialnym podległym kościołowi w Budziechowie, a wcześniej podlegał kościołowi w Lubsku.
Kościół wybudowano na dawnej łące z otynkowanego kamienia polnego, otoczony cmentarzem i ogrodzony murem z kamienia polnego i częściowo murem z cegły.
Ceglana wieża kościelna datowana jest na lata 1717/18. Na zwieńczeniu wieży wiatrowskaz z napisem „OGVW 1736”. Wieża jest odeskowana. Przypuszczalnie nawa kościoła jest około 100 lat starsza od wieży.
Od północy dobudowana jest zakrystia z dwuspadowym dachem. Dobudówka z południowej strony posiada emporę (galerię) z arkadami dla właścicieli wsi, oraz kruchtę, a pod nią kryptę grobową o sklepieniu beczkowym. W krypcie znajduje się rząd trumien z drewna. Arkady od roku 1946 są zamurowane.
Pod Arkadami znajduje się zabytkowa tablica z siedmioma dziećmi urodzonymi pomiędzy 1698 rokiem a 1706, są to po części pozłacane płaskorzeźby ustawione obok siebie. Tablica poświęcona jest zmarłym dzieciom państwa Otto George von Wiedebach i Ursula M. von Briesen.
Kościół wewnątrz jest otynkowany, sufit wykonany z desek, podłoga ceglana. W kościele znajdują się organy, których wiek powstania jest nieznany. Po uszkodzeniu zostały zastąpione innym instrumentem - fisharmonią. Fisharmonia firmy Brüning & Bongardt. Barmen pochodzi prawdopodobnie z ok 1920 roku.
Obecnie w kościele znajdują się te dwa instrumenty. W kościele znajdował się drewniany ołtarz z obrazem przedstawiającą scenę „ostatniej wieczerzy” Leonarda da Vinci, który został zastąpiony w 1945r. obrazem maryjnym. Po bokach ołtarza na wspornikach ozdobionych ornamentem roślinnym (akant) umieszczono dwie półnaturalnej wielkości rzeźby Mojżesza i Jana Ewangelisty. Na szczycie ołtarza znajdowała się kula ziemska nad głowami aniołów w chmurach ukoronowana przez Trójcę Świętą.
Zabytkowa ambona pochodzi z 1742 roku. Na bokach ambony namalowani są czterej ewangeliści oraz data - rok 1742. W kościele znajduje się zabytkowa tablica na kamiennym filarze z datą 1737, upamiętniającą zakończenie prac przy wznoszeniu wieży. W wieży kościoła znajdowały się trzy dzwony – duży, średni i mały. Dzwony pochodziły z roku 1737. Duży dzwon miał średnicę 98 cm. Około roku 1832 wieża kościelna została uszkodzona i groziła zawaleniem. Uszkodzony został też środkowy dzwon. Najsmutniejszy los dla dzwonów kościelnych przyszedł podczas wojny w roku 1917. Duże braki surowców takich jak miedź, mosiądz czy srebro, powodowało przetapianie dzwonów kościelnych, dachów miedzianych, piorunochronów i innych elementów metalowych na potrzeby przemysłu zbrojeniowego. Z wieży kościoła w październiku 1917 roku zostały zdjęte i przetopione dwa dzwony, środkowy i mały. Został tylko jeden dzwon, największy.
W roku 1919 duży dzwon pękł, powstała głęboka rysa. Dzwon wisiał nieużywany do roku 1921. W tym to roku na polecenie konserwatora zabytków dzwon został przekazany na złom. Pan Alfred Büttner ze Świbnej, w 1922 roku ufundował trzy nowe dzwony dla kościoła w Jabłońcu. Wszystkie trzy dzwony na stronie przedniej miały imię fundatora oraz napis – napomnienie skierowane do wszystkich chrześcijan: „ O kraju, o kraju, słuchaj słów Pana”, po przeciwnej stronie nazwisko producenta Ulrich & Weule i rok 1922. Istnieje też informacja, iż dzwony te nazwano: Wiara, Nadzieja i Miłość. Po roku 1945 środkowy dzwon (Nadzieja) zdjęto z wieży kościelnej i przeniesiono do kościoła w Jasieniu.
- Tekst pochodzi z portalu Wratislaviae Amici
Płyta nagrobna dzieci Otta Georga i Ursuli Magdaleny von Wiedebach
Płyta nagrobna siedmiorga dzieci Otta Georga von Wiedebach i jego żony Ursuli Magdaleny zd. Briesen, zmarłych w latach 1698 - 1706. A oto wykaz kolejno umierających dzieci:
syn - zmarły 16 kwietnia 1698 roku
córka - zmarła 21 kwietnia 1699 roku
syn - zmarły 3 września 1700 roku
syn Hans Christof - zmarły 24 czerwca 1701 roku
córka - zmarła 15 lipca 1702 roku
syn Otto George - zmarły 29 czerwca 1704 roku
syn - zmarły 9 września 1706 roku
- Reprodukcje pochodzą z książki Die Kunstdenkmäler der Provinz Brandenburg - Bänd V - Kreis Sohrau und Stadt Forst - Bearbeitet von Hans Erich Kubach i Joachim Seeger - Berlin 1939
- Odczyt tablicy osobisty